مروری بر نشست باهاوس

هنرمدرن قدرتمند ترین جنبش بر علیه آکادمیسم محافظه کار سلطنتی بود که در قرن هجدهم و نوزدهم پایه هایش به تدریج ترک برداشته بود. منطق اصلی هنر مدرن آزادی بود. باهاوس از ساختار جدید هنر مدرن سربرآورد و بزرگان باهاوس سعی در تدوین دستور زبان جدیدی داشتند که محصول مدرنیسم بود. از این رو در ابتدای دهه بیست قرن بیست – که شروع باهاوس هم هست - بزرگانی چون پل کله، واسیلی کاندینسکی، ویلیام ماریس، یوهانس ایتن و بروئر به سرپرستی والتر گروپیوس اقدام به تدوین و آموزش این رویه جدید کردند. شاید بعد از نهضت گوتیک این اولین باری بود که یک حرکت جریان ساز در تاریخ هنر به دست معماران پایه گذاشته شد. شاید اصلی ترین بینش باهاوس را بتوان در رهایی از بند تزئین، ساخت هدفمند و ساختارمندی هنر معرفی کرد. از همین روست که بنیادی ترین شعار باهاوس منطقی می نماید:"اگر چیزی صرفا برای برآوردن منظور خود طراحی شود زیبایی به خودی خود در آن پیدا خواهد شد." این طرز تلقی منجر به عدم مرز بندی بین جنبه های تزئینی و ساختاری می شود و در نهایت به وحدت بین همه هنر می رسد. به جهت درک بیشتر و بهتر، در این نشست فیلم مستند باهاوس نمایش داده شده و مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.